door Hugo van der Zee
De media, zowel de officiële als veel alternatieve media, brengen de vluchtelingencrisis als iets waar een enorme onrust en dreiging van uit gaat, en wat wel eens behoorlijk uit de hand zou kunnen gaan lopen. Natuurlijk kunnen er conflicten ontstaan wanneer mensen van de een op de andere dag onvoorbereid in een andere cultuur terecht komen, zeker wanneer hier geen goede begeleiding is. Maar dat dit een verval van normen en waarden zou inzetten, en de hele maatschappij zou kunnen gaan ontwrichten is volgens mij sterk overtrokken. In de maatschappij zijn zeker vernietigende en ontwrichtende krachten aan het werk, en hier zijn we allemaal de dupe van, of we nu moslim, christen, atheïst zijn, of wat voor overtuiging we ook hebben. Het gaat natuurlijk niet alleen om de mensen, maar ook de dieren en plantenwereld, en de hele planeet lijden hier onder. De vernietigende werking komt onder andere van de farmaceutische bedrijven, de voedsel industrie, de wapen industrie, de overheden die onze vrijheden steeds verder inperken, de lobbygroepen die er voor gezorgd hebben dat TTIP over een paar maanden toch van kracht gaat worden(onder vermomming van de CETA), de organisaties die achter valse vlag aanslagen zitten, de corrupte financiële sector die met de scepter zwaait, en ga zo maar door. De terreur die deze instanties over de wereld uitgieten staat volgens mij in geen verhouding tot de vluchtelingencrisis. Deze heeft er natuurlijk wel mee te maken. Het zijn dezelfde instanties die verantwoordelijk zijn voor de vluchtelingenstromen. Het heeft dan ook alles weg van een afleidingsmanoeuvre, die goed lijkt te werken. Het zaaien van paniek en bangmakerij trekt de aandacht weg van veel belangrijke zaken.
Natuurlijk heeft de vluchtelingenstroom aandacht nodig. Maar het is vooral belangrijk om te kijken wat hier echt speelt, wat de achtergronden zijn. De vluchtelingenstroom wordt gebracht alsof het om een externe aangelegenheid gaat. Men beseft niet dat de vluchtelingencrisis juist ons probleem is. De mensen vluchten voor de bommen van westerse makelij (de Europese Unie heeft tussen 2004 en 2013 voor 82 miljard Euro aan wapenexportvergunningen met bestemming Midden Oosten afgegeven). Het zijn onze regeringen die deelnemen aan de bombardementen. Ook de ‘vijandige’ partijen, die voor het gemak onder de noemer ‘ISIS’ zijn geplaatst, worden voorzien van wapens en materieel uit het westen, en krijgen steun van westerse bondgenoten als Turkije, Saudi Arabië en Qatar. De desastreuze situatie in het Midden Oosten is het resultaat van jarenlange destabilisatie en verdeel en heers strategie van de westerse machten. Het is in feite een voortzetting van het kolonialisme. Vrijwel alle regiems in het Midden Oosten worden gestuurd door het westen, dat wil zeggen, de NAVO landen en Israël. Alleen Iran en Syrië (en tot voor enige jaren Libië) hadden nog enige autonomie en zeggenschap over hun eigen militair en politiek beleid. Het gaat de westerse machten er niet om ISIS te bestrijden, of het beschermen van de bevolking, en zeker niet om democratie. Het gaat er om Assad weg te krijgen. Deze heeft de ongehoorde houding er een eigen politiek op na te willen houden. Dit wordt niet geduld en wordt met alle mogelijke middelen bestreden.
Zo zijn er de laatste vijftien jaar acht miljoen moslims door westerse inmenging en interventies om het leven gekomen. Draai dat nu eens om. Stel nu eens dat er vanuit moslim landen acht miljoen mensen in westerse landen waren gedood. In wat voor situatie zouden we ons dan nu bevinden? Waarschijnlijk een totale oorlog tegen het Midden Oosten. Agressie en expansie lijken toch voornamelijk een westerse aangelegenheid te zijn. Wanneer je bijvoorbeeld de geschiedenis van de laatste vijfhonderd jaar van de Arabische landen vergelijkt met die van de Westers landen dan blijken de laatsten in veel grotere mate agressie, wreedheid en expansiedrift te vertonen dan de Arabische landen. De arrogantie van de westerse autoriteiten die menen nog enige morele uitspraak over het Midden Oosten te kunnen doen is dus op zijn zachtst gezegd hypocriet. Dat wij moeten geloven dat we door nog meer bommen te gooien tot een oplossing zouden kunnen komen is ronduit absurd.
Er is veel geschreven over de rol van het westen in het Midden Oosten, bijvoorbeeld door de Amerikaanse journalist Eric Margolis die vijftig jaar in het Midden Oosten heeft gewoond en gewerkt en daar voor de New York Times het nieuws versloeg. Of Chris Hedges, tevens een Amerikaanse journalist die vele jaren vanuit de conflict gebieden in het Midden Oosten het nieuws heeft verslagen. Het recente boek ‘Classified woman’ van de Turks/Amerikaanse schrijfster Sibel Edmonds laat ook zeer goed zien hoe het Midden Oosten achter de schermen door het westen en Israël wordt gestuurd. Sibel werkte voor de FBI en kreeg documenten onder ogen waaruit bleek dat de Turkse overheid direct betrokken was bij grootschalige drugshandel en samen met westerse geheime diensten terroristische cellen opzette die zowel in het Midden oosten als in westerse landen actief zijn. Er werd alles gedaan om Sibel Edmonds de mond te snoeren, wat averechts werkte. Ze werd een actief en bekend onafhankelijke journaliste en verenigde zich met andere onafhankelijke nieuwsorganisaties waaronder de site www.boilingfrogspost.com.
De verhalen van Sibel Edmonds zijn interessant omdat ze zo nauwkeurig te werk gaat. Ze baseert zich uitsluitend op historische verifieerbare feiten. Men kan het dus niet makkelijk afdoen als complottheorieën. De VS waren dan ook aardig in de verlegenheid gebracht toen haar boek uit kwam. Natuurlijk werd het door de media genegeerd, maar het kreeg via alternatieve websites en blogs toch veel aandacht. Wanneer door klokkenluiders het een en ander aan het licht komt wat niet zo makkelijk te negeren is dan is de gebruikelijke reactie van de Amerikaanse overheid een ‘mea culpa’ houding aan te nemen. Er zijn ‘fouten gemaakt’, men is met de verkeerde mensen in zee gegaan maar er was nu eenmaal een noodzaak. Zoals gebruikelijk wanneer de VS in opspraak komen, zegt men een nieuwe koers te gaan varen. Men gaat ‘onderhandelen’, wat meestal niet meer betekend dan een pauze van de interventies. De pas opgerichte Internationale Steungroep voor Syrië moet het idee geven dat men nu werkelijk gezamenlijk naar een oplossing zoekt. In feite zijn het de VS die hier de agenda bepalen. Nederland staat zoals gewoonlijk als braafste/lafste jongetje uit de klas vooraan in de rij om mee te doen. Het is de verdeel- en heerspolitiek die al millennia wordt gevoerd, en waar de mensen toch steeds weer intrappen. Ook wordt de aandacht constant afgeleid door Rusland als agressor neer te zetten. Nu is de rol van Rusland in Syrië zeker niet constructief te noemen. Het is wel goed om eens naar de werkelijke machtsverhoudingen te kijken. De VS hebben honderden bases in het Midden Oosten. Rusland daarentegen, dat de afgelopen jaren steeds meer wordt omsingeld wordt door NAVO bases, heeft welgeteld één militaire basis buiten haar grondgebied, en deze bevindt zich in Syrië.
De verdeel- en heerspolitiek en de militarisering van de landen in het Midden Oosten heeft verscheurde maatschappijen achter gelaten. Het is niet verwonderlijk dat men in een dergelijke situatie teruggrijpt naar het geloof. Door jaren lange verscheurdheid en frustratie komen sommige mensen tot vreselijke gewelddadige acties, bijvoorbeeld de zelfmoordaanslagen. Deze daden worden vaak in naam van de islam uitgevoerd. Het zijn echter reactionaire daden die niets met het moslimgeloof te maken hebben, net zo min je kan stellen dat het seksueel misbruik door de katholieke priesters iets met het christendom te maken heeft. Er zijn echter veel islamitische organisaties die naar een oplossing zoeken vanuit een spirituele basis. We horen in het westen alleen over de fanatieke bewegingen, de Moslimbroederschap, of de militaire armen van de Hezbollah en Hamas. De twee laatst genoemde organisaties hebben echter een enorm maatschappelijk draagvlak en er zijn veel mensen binnen deze organisaties die streven naar een humane oplossing. Men ziet de religie niet als het probleem, maar als onderdeel van de oplossing.
Een oplossing kan natuurlijk alleen komen wanneer er werkelijke toenadering en samenwerking is. Veel mensen werken hier aan. Zo noemde ik in het vorige mailtje het boek ‘Een ontmoeting met Jezus in christendom en Islam’ van John van Schaik en Seyed Mostafa Azmayesh. Hun conclusie is dat er binnen de islam en het christendom zeker een vruchtbare bodem voor toenadering en samenwerking bestaat. Iedere oprechte religie of stroming heeft haar eigen spirituele drijfveer, maar men streeft naar hetzelfde, naar een liefdevolle, gezonde en waardige samenleving. Wanneer al deze positieve stromingen gebundeld kunnen worden, zonder de eigen identiteit te verliezen, en zonder elkaars overtuiging te willen opdringen, dan zal dit een krachtige positieve impuls kunnen betekenen. Dit is precies de gedachte van waaruit het initiatief het Geestelijk Front is ontstaan (www.geestelijkfront.nl). Ik raad aan zeker even de thuispagina te lezen. De inspiratie van het initiatief komt van de onlangs overleden Nederlandse ruimtevaarder, wetenschapper en visionair Wubbo Ockels.