Bron: http://www.novini.nl/turkije-wil-aanblijven-assad-accepteren-als-syrische-koerden-weer-gezag-damascus-komen/
Turkije zoekt weer toenadering tot Rusland nu het Koerdische probleem uit de hand loopt. De relatie met Rusland was ernstig verstoord doordat Turkije in het grensgebied met Syrië een Russisch gevechtsvliegtuig neerhaalde. Inmiddels heeft president Erdogan echter zijn excuses gemaakt, nadat hij eerder al premier Davutoglu ontslagen had. Turkije heeft Rusland nodig, zowel economisch als geopolitiek.
Nu Erdogan zijn excuses heeft aangeboden, kan Rusland op korte termijn zijn economische sancties tegen Turkije opheffen en kan de handel weer op gang komen. Turkije kan ook de substantiële Russische toeristenstroom goed gebruiken, temeer na de recente aanslag op de luchthaven van Istanbul. Ook de ‘Turkish Stream’-pijpleiding, die Russisch gas via de Zwarte Zee naar Turkije moet brengen, is nu weer bespreekbaar.
Geopolitiek zit Turkije met de handen in het haar, omdat het niet alleen binnenlands een probleem heeft met Koerdische gewapende groeperingen, maar over de grens in Syrië en Irak de Koerden ook steeds onafhankelijker van Damascus en Bagdad opereren. De Turkse regering wil niet dat na Irak ook in Syrië een autonome Koerdische republiek, laat staan een onafhankelijke Koerdische staat, ontstaat. Erdogan wil echter ook niet opnieuw het Turkse leger Syrië in sturen. Sowieso kan Turkije moeilijk de Syrische Koerden bestrijden als die door Amerika gesteund worden.
Overigens verleent ook Rusland op bepaalde manieren steun aan Koerdische groepen in Syrië die tegen islamistische groeperingen vechten. Het heeft er dan ook alle schijn van dat Erdogan zal proberen om de Russen zo ver te krijgen dat zij in ieder geval de schepping van een Koerdische autonome republiek in Syrië niet accepteren. Als Damascus met steun van de Russen uiteindelijk ook in het noord-oosten van Syrië haar gezag kan herstellen, dan wil Erdogan naar verluidt wel accepteren dat Assad aanblijft.
Het belang voor Rusland om hier in mee te gaan, is dat Turkije op de langere termijn een nauwere bondgenoot van Rusland kan worden. Het vertrek van de Britten uit de Europese Unie heeft het Turkse vooruitzicht op EU-lidmaatschap nog onwaarschijnlijker gemaakt. De Amerikaanse steun aan de Koerden maakt dat nu ook goed duidelijk wordt dat de Turkse en Amerikaanse belangen en strategieën in het Midden-Oosten divergeren. Op de lange termijn zou het voor Turkije gunstig kunnen zijn om zich niet meer te richten op het euro-atlantische blok, maar in plaats daarvan economische en militaire samenwerking te zoeken met de Euraziatische Unie (EEU) en de Shanghai Samenwerkingsorganisatie (SSO). Samenwerking met landen als Rusland, China, Iran, en op termijn mogelijk Syrië en Irak, biedt Turkije veel mogelijkheden, economisch, qua regionale stabiliteit en qua energiezekerheid. Andere Turkse staten als Kazachstan, Kirgizië en Oezbekistan nemen reeds deel aan de SSO en de EEU.