Door: Willy van Damme; 2 februari 2017
Gepubliceerd op: Willy van Damme’s weblog
In Britse regeringskringen heeft men het op bepaalde ogenblikken, dit is als ze Washington nodig hebben, dolgraag over ‘the special relationship’, de speciale relatie’ tussen de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk. Een der vaste cartoonisten van The Financial Times wist die speciale relatie in de zaterdagkrant perfect uit te beelden.
Een goedgezinde Trump had toch nog een watertje over voor haar. In het door haar gepresenteerde vlees had hij vermoedelijk echter geen interesse. Zielige May, zielige Britse regering. En om hem toch maar te lokken beloofde men Trump dan een bezoek aan het Verenigd Koninkrijk met alles erop en eraan, incluis een verblijf in Buckingham Palace bij de queen. Met bijna 2 miljoen Britten die een petitie tegen het bezoek ondertekenden. Iets wat in de moderne Britse geschiedenis nooit eerder gebeurde. Ook dat is een deel van die speciale relatie.
Maar met haar korte benen en grijs haar is de Britse premier Theresa May echter niet de geschikte partner voor Donald Pinoccio Trump. Die verlangt immers lang blond haar, een zeer slanke lijn en lange benen. Was het een toeval dat het Witte Huis haar eerst had aangekondigd als Teresa May, een pornoster?
De bezoeken van May met smeekbedes bij Trump, de salafistische sjeiks op het Arabisch schiereiland en bij islamist Recep Erdogan in Turkije zijn beschamend. Het ooit oppermachtige koninkrijk – Brittannia rules te waves – moet nu gaan bedelen om de schok van de Brexit zo goed als mogelijk op te vangen. Dat de cartoonist May hier toont als een dame die te koop is is dan ook heel raak.
Maar iedereen zal zich in Whitehall herinneren wat er gebeurde tijdens de Falklandsoorlog in 1982 toen de VS, onder president Ronald Reagan, de Britten, onder premier Margaret Thatcher, weigerde te helpen en liever zelfs in zee ging met de er op los folterende Argentijnse generaals. Voor zover die speciale relatie.
Iedereen die de geschiedenis van de VS wat kent hoort te weten dat dit een totaal onbetrouwbare partner is. Dat men dit in de EU en Londen nog steeds niet inziet en op vraag van de VS liever met Rusland oorlogje voert toont de zwakheid van zowel Londen als Brussel.
De openlijke bedreigingen van Trump – Obama deed hetzelfde maar op een sluikse wijze – aan het adres van de EU zouden Brussel eindelijk moeten wakker schudden. Maar vergeet het. Men laat de Europese president Donald Tusk – toch algemeen gezien als de pion van de VS in de EU – wat overreageren en zal het erbij laten. Iets anders zou zeer verbazen.
Rusland en China legden de EU nooit iets in de weg. De VS al jaren, met o.m. de aanval op de euro, de bankencrisis, de gigantische boetes tegen Europese bedrijven, de door de Amerikaanse oorlogen in Irak en Syrië ontstane vluchtelingencrisis en de steun van Washington aan de hier terreur zaaiende salafistische koppensnellers.
Veel verstand moet men niet hebben om te beseffen dat men China en Rusland eerder als vriend en partner moet zien dan zoals nu als vijand. Niet dat men de VS nu plots de les moet gaan spellen. Dat de EU eerst voor haar deur alles schoon veegt. Daar is al genoeg werk.
Willy Van Damme