Door: Harriet Algra
Gepubliceerd door: Cooperatie “de Vrije Media” (10-2-2017)
Vaccins tegen baarmoederhalskanker
Dr. Diane Harper, tegenwoordig werkzaam als hoogleraar aan de universiteit van Louisville, was hoofd van het onderzoeksteam dat het HPV-vaccin ontwikkelde. Dit vaccin werd door twee farmaceutische bedrijven op de markt gebracht onder de namen Gardisil respectievelijk Cervarix. Beide vaccins zijn ontwikkeld om te voorkomen dat baarmoederhalskanker kan ontstaan. Dr. Harper sprak haar zorgen uit over de veiligheid van de vaccins en of hiermee baarmoederhalskanker afdoende kon worden voorkomen. Op haar uitlatingen kwam veel kritiek. Haar mening werd door CBS uitgezonden in een programma getiteld ‘het Gardasil vaccin veroorzaakt meer doden en schade dan de aandoeningen die men ermee wil voorkomen’ Dit veroorzaakte veel commotie. In een interview met CBS verklaarde Dr. Harper dat zij van mening is dat: ‘het publiek beter en completer moet worden geïnformeerd over de mogelijke effecten van het vaccin, voordat men akkoord gaat met vaccinatie.’ De farmaceutische bedrijven in kwestie hadden echter geen behoefte aan dergelijke nuances, omdat ze schadelijk waren voor de verkoop.
Gardisil wordt omschreven als een vaccin ter preventie van de voorstadia van baarmoederhalskanker en Cervarix is een vaccin dat het lichaam beschermt tegen de humaan papillomavirussen 16 en 18. Er bestaan echter meer dan 100 verschillende typen van deze virussengroep.
Anders dan bij de onderzoeken naar andere vaccins, waren er voor het onderzoek naar het HPV-vaccin vrouwen nodig, die onderzocht dienden te worden op de aanwezigheid van verdachte cellen rond de baarmoederhals. Als dit het geval was, dan moesten deze vrouwen na een bepaalde tijd opnieuw getest worden om te onderzoeken of de verdachte cellen waren verdwenen of dat er daadwerkelijk kanker was ontstaan. Baarmoederhalskanker komt echter relatief weinig voor.
Door de testen werd het duidelijk dat dit onderzoek zeer hoge kosten met zich meebracht. Verder kwam de overweging naar voren dat het onethisch zou zijn om een vrouw bij wie kanker in het beginstadium werd geconstateerd (CIN3 fase), niet te behandelen in het belang van de test.
De FDA zou echter slechts akkoord gaan met het vaccin, als er bewijs zou komen dat de vaccinatie in staat zou zijn de CIN3 -het voorstadium van baarmoederhalskanker- te neutraliseren.
Er werden twee groepen gevormd. Eén bij wie het vaccin daadwerkelijk was toegediend en een placebogroep. In beidegroepen zaten vrouwen bij wie CIN3 was aangetroffen.
Uit het onderzoek bleek, dat zowel Gardisil als Cervarix bescherming bieden tegen HPV typen 16 en 18 maar bij andere soorten beschermt Gardisil maar voor 40% en Cervarix voor 93%. Cervarix kwam er dus als het effectievere middel uit. Merck, de fabrikant van Gardisil, was echter de eerste die het middel op de markt bracht en bouwde hiermee een grote commerciële voorsprong op ten opzichte van Cervarix van GlaxoSmithKline.
Vrouwen die drie vaccinaties hadden gehad en een CIN3 diagnose kregen dat veroorzaakt was door HPV type 52, bleken voor 100% behandelbaar. Vanaf het moment dat Merck de goedkeuring ontving van de FDA hebben ze hun verdere onderzoek m.b.t. naar de veiligheid gestaakt. De vaccins zouden de vrouwen in ieder geval gedurende 5 jaar beschermen was hun conclusie.
GlaxoSmithKline heeft zijn onderzoeksresultaten nooit gepubliceerd maar zegt, dat hun vaccins in ieder geval gedurende een periode van 6 jaar bescherming bieden. Alles wat na deze periode plaatsvindt, is onbekend. Er bestaat dus geen enkel bewijs dat deze vaccins een levenslange bescherming bieden. Ook werd duidelijk dat de 2de en 3de vaccinatie geen extra bescherming bieden en dus overbodig zijn.
Ten onrechte werd het beeld geschetst dat de vaccins een leven lang bescherming bieden. Uitstrijkjes zouden daardoor overbodig zijn. Dit heeft de meeste schade opgeleverd. Slechts 26% van de gevaccineerde groep in het onderzoek hebben nadien uitstrijkjes laten maken. Bij 14% van deze groep werd ondanks de vaccinatie het voorstadium van kanker vastgesteld. Hieruit kan worden geconcludeerd dat als je wordt gevaccineerd en in het voorstadium van kanker bent, het vaccin geen gegarandeerde bescherming biedt.
Er wordt nu ook gepropageerd dat jongens zich tegen HPV laten vaccineren. Het vaccin zou namelijk eventueel bescherming kunnen bieden tegen een zeer zeldzame vorm van anuskanker, die vooral onder homo’s zou voorkomen.
Gardisil en Cervarix moeten een reactie van het afweersysteem teweegbrengen, waardoor antistoffen worden aangemaakt. Om het antigeen werkzaam te maken, zijn er stoffen zoals aluminium toegevoegd. Een paar jaar geleden is er aluminium aangetroffen in levend HPV DNA.
Een eventuele reactie van het lichaam op deze bestanddelen zijn tijdens het onderzoek in het geheel niet aan de orde geweest. Een onbekend aantal meisjes en jongens zijn hierdoor mogelijk beschadigd. Geld gaat ook bij Gardisil en Cervarix weer voor op de gezondheid.
95% van de HPV infecties geneest vanzelf. Bij 5% ervan kan het virus zich ontwikkelen tot CIN3. Van deze groep krijgt 1 op de 20 vrouwen baarmoederhalskanker.
De vaccinatie heeft vooral tot gevolg gehad dat veel minder vrouwen een uitstrijkje laten maken omdat ze denken beschermd te zijn door het vaccin. Hierdoor overlijden tegenwoordig veel meer vrouwen dan vroeger aan een relatief gemakkelijke te behandelen kankersoort, omdat CIN3 veel te laat wordt opgemerkt.
Antrax Vaccinatie
Tijdens het marathon weekend van vaccinesrevealed.com vond ook de wereldpremière plaats van de documentaire “Vaccine Syndrome”, om de vele slachtoffers van de Antraxvaccinatie een stem te geven. In de documentaire komt naar voren dat 6.753 soldaten zijn gedood tijdens de oorlogen in Irak en Afghanistan en 35.000 soldaten zijn overleden aan de gevolgen van de Antraxvaccinatie die sinds 1998 verplicht is in het Amerikaanse leger. De symptomen van de Antraxvaccinatie staan bekend als het Golfoorlog Syndroom. Ex-soldaten die lijden aan het Golfoorlog Syndroom worden niet gehoord en de symptomen worden op grote schaal genegeerd.
Over een periode van 18 maanden kregen de soldaten 6 vaccinaties toegediend. Na een paar weken ontstonden klachten en weigerden een aantal militairen de vervolgshots. Vaccinaties waarvan het protocol niet was goedgekeurd door de FDA… De militairen die weigerden werden berecht voor het niet opvolgen van bevelen waar een gevangenisstraf van 6 maanden op staat.
Anthrax vaccinaties bij Amerikaanse soldaten
In 1998, voordat deze vaccinatie voor VS-militairen verplicht was gesteld, was al bekend dat vijftienhonderd Israëlische soldaten ernstige beschadigingen hadden opgelopen als gevolg van de Antraxvaccinatie. Pas in februari 2014 ontvingen zesennegentig soldaten uit deze groep in totaal 6 miljoen dollar schadevergoeding. Ook hier werden de bedrijven die verantwoordelijk waren voor de vaccins vrijgesteld van vervolging tegen eventuele schadeclaims.
Vrouwelijke militairen die gevaccineerd waren en later zwanger werden, kregen misvormde baby’s. De meeste slachtoffers ontvangen slechts 50% van hun arbeidsongeschiktheidsuitkering en zijn niet in staat om nog ergens anders te werken. Velen werden al ziek na de eerste vaccinatie. Je kunt je voorstellen wat 6 vaccinaties in anderhalf jaar voor schade kunnen aanrichten. Dagelijks plegen 22 veteranen zelfmoord omdat ze niet langer de ondragelijke pijnen kunnen verdragen. Hun nabestaanden krijgen geen schadevergoeding voor de geleden schade en moeten de uitvaart uit eigen zak bekostigen. Kolonel Grieder’s beslissing om zijn manschappen niet te verplichten zich te laten vaccineren kostte hem zijn ontslag.
In de afgelopen vijftig jaar is het aantal farmaceutische bedrijven die vaccins maken sterk verminderd en de bedrijven die nog vaccins maken, stellen daarvoor minder budgetten beschikbaar. Dit wordt vooral toegeschreven aan de grote uitgaven voor onderzoek, ontwikkeling, testen en produceren van vaccins en omdat de markt voor vaccins veel kleiner is dan die voor geneesmiddelen.
Farmaceutische bedrijven zijn ondernemingen, geen publieke zorginstellingen en niet verplicht om vaccins te produceren. ‘Voorvallen’ in de afgelopen vijftig jaar hebben vaccins minder winstgevend gemaakt.
Het middel (vaccin) blijkt vaak erger dan de kwaal, die men ermee wil bestrijden. Dit alles omdat farmaceutische bedrijven gewoon ondernemingen zijn die vaccins produceren om er winst mee te behalen. Ze zijn er niet om het publieke welzijn te dienen. Mensen die farmaceutische bedrijven in hun winststreven dwarszitten worden geëlimineerd. Toch is er beweging in het thema, want de farmaceutische bedrijven zijn steeds minder geïnteresseerd in de vaccin markt. Teveel ‘voorvallen’
Desiree Rover over vaccinaties en baarmoederhalskanker (2009)