Publicatie: De Lange Mars, 15-9-2017
Het is het eigen risico dat elke kiezer iedere verkiezing weer neemt. Het is de vraag of de politieke partijen waarop je stemt hun beloften zullen nakomen. De eerste leugens zijn al aan het licht gekomen nu Christen Unie en het Christelijk Democratisch Appel tegen de verlaging van het eigen risico voor 2018 hebben gestemd, terwijl ze voor de verkiezingen beloofden dat ze deze juist zouden verlagen.
Toch kunnen we niet lichtzinnig over het bedrog van de christelijke partijen heenstappen. Wat zij laten zien is heel gebruikelijk en ‘normaal’ voor politieke partijen. Als ze eenmaal op het regeringspluche hebben plaatsgenomen verdampen hun principes. Voor deze christenen betekent dit keihard dat ze hun eigen geloof belachelijk maken met bedrog, dat strijdig is met de tien geboden.
Er moeten enorme krachten aan het werk zijn om christenen te verlijden tot een dergelijke daad. Nu zijn we als goedgelovige kiezer wel wat gewend. We hebben te maken met een rijke historie van kiezersbedrog (er is zelfs een woord voor).
In de vorige kabinetsperiode van Rutte II was het de PvdA en Rutte die erop los logen. Asscher brak de verzorgingsstaat af door met de Participatiewet de bestaanszekerheid bij het groot vuil te zetten en Rutte loog bijvoorbeeld over de duizend euro die iedereen zou krijgen.
Dat er gelogen wordt door politici is niet zo vreemd, maar wel heel verkeerd. Eenmaal in de buurt van de macht raken de meesten daarvan bezeten. Ook onze regeringsdeelnemers horen bij dat illustere broederschap van verwarde personen.
Maar als burger neem je nog veel meer risico als je stemt. Trouwens als je niet stemt dan onderga je hetzelfde lot als de stemmers.
Iedere verkiezingsronde weer geven kiezers hun vertrouwen aan politieke partijen. We geven hen het recht om over ons te heersen. Ons in elkaar te laten slaan tijdens demonstraties tegen hun beleid, onze kinderen naar oorlogsgebieden te sturen om daar te moorden, ons belastingen te laten aftroggelen, uitkeringsgerechtigden te vernederen en tot tegenprestaties te dwingen of anders hun uitkering te korten, en andere maatregelen over ons uit te storten die meestal niet in ons voordeel zijn.
Wetten zijn bedoeld om de burger te beschermen tegen de overheid. Dat is de basis van ons rechtsstelsel.
In de praktijk ontnemen deze wetten ons echter steeds meer vrijheid. De overheid, die oorspronkelijk in het leven geroepen is om de burger faciliteiten te verlenen, is een onderdrukkingsapparaat dat steeds meer van ons neemt en steeds minder geeft. De overheid wantrouwt de burger en laat al zijn gangen nagaan, zoals met de tap- of sleepwet en afluisteren. In plaats van de vijand te bespioneren, controleren doorgedraaide inlichtingendiensten 17 miljoen medelanders. Ook wordt iedere Nederlander beschouwd door de overheid als een potentiële terrorist.
Toch blijven we bereid iedere vier jaar braaf en volgzaam dat zelfde eigen risico te nemen en daarna ook keurig (weliswaar met geklaag) ons lot te ondergaan als trouwe onderdanen van de overheid.
Deze week las ik een typisch staaltje van krankzinnigheid dat bij de door ons in het zadel geholpen overheid hoort. De Spaanse minister-president Rajoy zei in zijn boosheid over de poging van de deelstaat Catalonië om zich af te scheiden van het koninkrijk Spanje dat de Catalanen…ongehoorzaam waren….
Eerst heb ik in een deuk gelegen en moest mijn vrouw me bijbrengen met een kop thee. Daarna heb ik uit puur ongeloof dat deze Spaanse omhooggevallen politicus dit echt gezegd had, uren in allerlei websites het letterlijke citaat van zijn uitspraak opgezocht. En het klopte.
Welke volslagen idioot en volwassen mens zegt tegen een ander mens dat deze gehoorzaam moet zijn, alsof Rajoy tegen zijn hond zegt dat hij niet meer mag blaffen. Ja, en dat allemaal omdat mensen ooit op die Rajoy hebben gestemd, is hij de illusie gaan koesteren dat hij nu opeens anderen mag koeioneren en zij naar dat mannetje moeten luisteren. Wat een sukkel(s).