17-09-18 07:28:00,
Met de moord op de VN-bemiddelaar in Palestina, Folke Bernadotte, probeerden Joodse terroristen 70 jaar geleden te verhinderen dat er een vredesakkoord kwam dat niet alleen de belangen van Israël, maar ook die van de Arabieren zou dienen. De uitwerking van deze terroristische daad is tot op de dag van vandaag merkbaar.
Als kleinzoon van de toenmalige koning van Zweden en Noorwegen Oskar II, stonden voor de op 2 januari 1895 in Stockholm geboren Folke Bernadotte, graaf van Wisborg, veel carrièrepaden open. Hij zou in eerste instantie kiezen voor een loopbaan als cavalerie-officier. Aansluitend werkte de majoor b.d. als Zweedse commissaris-generaal op de wereldtentoonstelling in New York en als directeur van de padvindersorganisatie Sveriges Scoutförbund. Op 1 september 1943 werd Bernadotte benoemd tot vicevoorzitter van het Zweedse Rode Kruis. In deze hoedanigheid bekommerde hij zich in eerste instantie om de uitwisseling van krijgsgevangenen en reisde ondanks geallieerde bombardementen in het voorjaar van 1945 naar Duitsland. Daar voerde hij persoonlijk onderhandelingen met de Reichsführer SS, Heinrich Himmler. Deze leidden tot de vrijlating van in totaal 21.000 concentratiekampgevangenen die in witte bussen met het embleem van het Rode Kruis naar Zweden overgebracht werden – 8.000 van de geredde personen waren van diverse Scandinavische afkomst, de rest kwam uit andere Europese landen, waarbij zo’n 5.000 van de gevangenen Joden geweest zouden zijn.
Bernadotte-actie, een witte bus met Deense gevangenen uit Duitsland rijdt door Odense, Denemarken, 17 april 1945 (foto: Nationalmuseet).
Na de oorlog stond de graaf aan het hoofd van de hulpmissies van het Zweedse Rode Kruis in Duitsland, Oostenrijk en enkele Oost-Europese landen en werd hij uiteindelijk voorzitter van het Zweedse Rode Kruis, alsmede voorzitter van het Internationale Rode Kruis.
Blijf op de hoogte van nieuws, opinie en achtergronden: Volg Novini!
Op grond van zijn inmiddels wereldwijde reputatie werd Bernadotte op 20 mei 1948 als eerste bemiddelaar van de Verenigde Naties in Palestina gekozen. Daar moest hij in uitvoering van VN-Resolutie 186 van 14 mei voor de veiligheid van de burgerbevolking en de heilige plaatsen zorgen en een vredesoplossing bereiken. De noodzaak van deze inzet vloeide voort uit het uitbreken van een burgeroorlog na de bekendmaking van het VN-plan van 29 november 1947 om Palestina op te delen, alsmede uit het uitbreken van de eerste Arabisch-Israëlische oorlog ten gevolge van de Israëlische onafhankelijkheidsverklaring van 14 mei 1948.