29-11-18 04:55:00,
Als het aan bepaalde politici ligt, moet er na het migratiepact nog een mondiaal pact met verstrekkende gevolgen tot stand komen, zonder dat de bevolking er enige invloed op uit kan oefenen: het vluchtelingenpact.
In een speciale commissie van de algemene vergadering van de Verenigde Naties hebben 176 lidstaten er reeds voor gestemd. Medio december 2018 moet het door de algemene vergadering aangenomen worden (UN Doc. A/73/12 – Part II). In de media is dit pact tot nu toe nauwelijks nog vermeld. Dat terwijl het om even brisante materie gaat als die van het migratiepact, dat inmiddels internationaal weerstand oproept.
‘Niet-bindend’
Ook het vluchtelingenpact is zogezegd juridisch niet bindend, wat echter politieke binding niet uitsluit. Ontwikkelingslanden, ngo’s, lobbyisten en activistische juristen kunnen echter als het pact eenmaal gesloten is wel naar een juridisch bindend karakter toewerken.
Blijf op de hoogte van nieuws, opinie en achtergronden: Volg Novini!
Net als in het migratiepact worden ook in het vluchtelingenpact kwesties door onheldere begrippen in nevelen gehuld. Het begint al met het in de titel gebruikte begrip vluchteling. Dat begrip is volgens artikel 1 van het Vluchtelingenverdrag van 1951 eigenlijk alleen op personen van toepassing die in hun thuisland met bedreiging van lijf en leden politiek vervolgd worden en derhalve in een andere staat asiel kunnen zoeken. Pas na succesvolle afsluiting van een asielprocedure zijn zij ‘vluchtelingen’.
Begrippenzwendel
Door het inflationaire en ongedifferentieerde gebruik van het begrip vluchteling in het pact – zoals overigens in politiek en media al langer gebruikelijk – moeten klaarblijkelijk economische migranten gelijkgesteld worden aan mensen met recht op asiel. In het pact wordt ook geen enkel onderscheid gemaakt ten aanzien van oorzaken en motieven voor de migratie. Ook wordt er geen aandacht besteed aan de verantwoordelijk van de staten die deze mensen verlaten.
Achter het in het pact veelvuldig gebezigde begrippenpaar “lasten- en verantwoordelijkheidsdeling” verbergt zich de eis aan de westerse industrielanden om de landen die als eerste met de migratiestromen geconfronteerd worden te ondersteunen, bijvoorbeeld door vestigingsprogramma’s op het eigen grondgebied. Vroegtijdig moeten de immigranten volgens het pact toegang krijgen tot sociale voorzieningen, gezondheidszorg, onderwijssysteem en arbeidsmarkt van de opnemende landen. Over eventuele plichten van de immigranten geen woord!
Het vluchtelingenpact is kortom migratiepact deel 2 en verdient het om net zo goed voorwerp van publiek debat te worden.