15-01-21 11:41:00,
Zorgen om de vele satellieten sinds 2020.
Lichtsporen achtergelaten in de lucht (gefotografeerd met een lange belichtingstijd), door Starlink-satellieten, gezien vanuit New Mexico, VS.
Starlink is een satellietnetwerk van het Amerikaanse ruimtevaartbedrijf SpaceX voor het aanbieden van internettoegang. Door duizenden satellieten in een lage aardbaan te plaatsen wil het bedrijf wereldwijd draadloos breedbandinternet kunnen leveren, tegen een prijs die vergelijkbaar is met huidige (bekabelde) internetverbindingen. De gebruiker heeft hiervoor een antenne nodig die “zo groot is als een pizzadoos”.
Het doel van Starlink is om op den duur 42.000 satellieten in de ruimte te krijgen die snel breedbandinternet kunnen stralen naar afgelegen gebieden op aarde. Op de website van Starlink is te lezen dat het bedrijf aan het eind van 2020 dekking heeft in de Verenigde Staten en Canada en “vrijwel wereldwijde dekking” in 2021.
Het doel is om een satellietnetwerk te creëren met de naam Starlink. Als Elon Musk zijn zin krijgt, zullen tegen 2025 niet minder dan 11.943 van zijn satellieten de aarde omcircelen, en als er toestemming wordt verleend, is het uiteindelijke doel maar liefst 42.000 satellieten. De grote droom van Elon Musk om de “multiplanetaire samenleving” te verwezenlijken en om alle aardbewoners te voorzien van supersnel internet. Het zal geen verwondering geven dat niet alle aardbewoners dit willen.
Lichtvervuiling en files in een baan om de aarde
Wat de potentiële voordelen van een dergelijk systeem ook mogen zijn, een van de desastreuze gevolgen zal lichtvervuiling zijn. Terwijl ze door de lucht reisen, zouden duizenden Starlink-satellieten astronomische beelden effectief onbruikbaar maken door lange lichtsporen achter te laten. Tijdens de keynote speech van de conferentie “Satellite 2020” van 9 maart 2020, negeerde Elon Musk die zorgen en beweerde dat zijn satellieten geen kwaad zullen doen aan astronomisch onderzoek en indien nodig zullen ze zwart geverfd worden. Dit idee is getest met satelliet 1130, “DarkSat”. De resultaten waren niet overtuigend, op zijn zachtst gezegd. De volgende generatie zou moeten zijn, minder lichtgevend dan de zwakste sterren die met het blote oog te zien zijn, maar dit is nog steeds veel te helder voor de ultragevoelige instrumenten van astronomen, die sterrenobjecten vier miljard keer zwakker dan die drempel kunnen waarnemen.
Andere satellietoperatoren maken zich grote zorgen. Het gebied met een lage baan om de aarde wordt al intensief gebruikt door wetenschappelijke satellieten,